Heragi og ístran burt

  Nú þarf maður að koma sér í form fyrir sumarið, það er þetta helsta, utanlandsferðin, sundlaugaferðirnar og svo ekki síst giftingin. Já ekki vill maður vera með bumbuna út í loftið þegar maður stendur keikur við altarið og bíður þeirrar heittelskuðu. Ég las um daginn ráðleggingar um klæðaburð brúðguma og er mælt með því að þeir sem eru framstæðir um miðjuna að þeir dragi buxur yfir ístruna og láti lindað hvíla þar sem hún er hæst, ekki láta buxur undir ístru og ef fótleggir eru mjóir þá vera í buxum með víðum skálmum. Ekki það að ístran sé orðin svo slæm en ekki er ráð nema í tíma sé tekið.

Já það er ekki auðvelt eftir veturinn að skerpa á magavöðvunum og tóna þá fyrir sumarið og þó, ég hugsa að BootCamp þjálfun sé málið.  Ekki svo margt fyrir löngu fór ég á 6 vikna námskeið hjá þeim þokkapiltum Róberti og Arnaldi, er ekki frá því að farið hafi verið að móta fyrir sexunni á síðustu viku námskeiðs.  Ýmsu hef ég kynnst í líkamsþjálfun í gegnum tíðina en þetta var það langversta/besta sem ég hef lent í um ævina.  Harðsperrur svo rosalegar að ég var farinn að taka bólgueyðandi til þess aðeins að geta gengið niður stiga.  Komst ég að því að megnið af þessum aumingjaskap í manni er tilkominn í toppstykkinu.  Á þrjú hundruðustu armbeygju og manni langar helst að leggjast í gólfið og væla, heilinn segir manni að maður geti ekki einu sinni hálfa armbeygju í viðbót. Sest þá ekki eitt stykki 100 kílóa þjálfari á herðarnar á manni og öskrar 10 í viðbót og viti menn einhvern veginn þá gat maður knúið fram aukakraft til að klára þessar tíu með þjálfarann bókstaflega á herðunum. Enda ekki vanur að láta heilan sal af fólki halda að maður sé einhver aumingi.

Gamlar minningar

Maður þarf ekki að leita lengra en þrjá ættliði aftur í tímann til þess að kynnast lífsháttum sem eru hverjum nútímamanni svo gjörsamlega ókunnugir og fjarlægir að með ólíkindum eru.  Hvaða ungmenni á aldrinum sextán til tuttugu og tveggja vetra myndi í dag sætta sig við að stunda smalamennsku til að sjá sér farborða, vakna klukkan 5 á morgnanna og sitja yfir ánum allan liðlangan daginn, smala þeim á kvöldin og vera jafnvel að til miðnættis. Stunda heimsnúninga og bóklestur á kvöldin, eða fara í vermennsku og gista í vinnubúðum þar sem fé er hýst á vetrum, sem sagt í útihúsum. Hafa með sér mat að heiman í skrínum fyrir vertíðina, viðurgjörning ekki af verri endanum, súrt smjer, tólg, kjet, mjöl eða fisk.  Tala ekki um nýja soðningu þegar fiskast.  Róa dag og nótt í misjöfnum veðrum og hafa súra mysublöndu sér til hressingar við róður. Stunda svo kveðskap, glímu, spil og annað skemmtilegt í landlegum.

 

Til útskýringar þá er ég ekki svo fróður um lífhætti fyrr á öldum heldur er ég að lesa og vitna í Gamlar minningar eftir langafa minn Sigurð Þórólfsson fyrrverandi skólastjóra og stofnanda Hvítárbakkaskóla.  Ég sæi í anda ungmenni í dag komast af við þann kost sem íslendingar almennt til sveita þurftu að lifa við og þær aðstæður sem fólk bjó við ekki lengra síðan en um aldamótin 1900 og áratugina þar á undan. Cocapuffs- og pizzukynslóðin hefði nú gott af því að kynnast smá því harðræði og erfiðu lífsbaráttu sem forverar okkar á þessu landi þurftu að glíma við til þess aðeins að lifa af.